Verzekeraar kan dronken chauffeur met omnium niet meer uitsluiten
Veel autoverzekeringsovereenkomsten “omnium alle risico’s” bevatten een uitsluitingsgrond voor het geval waarin de bestuurder een schadegeval veroorzaakt in een staat van alcoholintoxicatie of dronkenschap. Door het gebruik van die uitsluitingsgrond willen verzekeraars vermijden dat ze moeten instaan voor de schade aan het verzekerde voertuig als de chauffeur dronken heeft gereden en zo schade heeft veroorzaakt. Het Hof van Cassatie besliste recent echter dat een beding dat de dekking uitsluit in geval van alcoholintoxicatie of dronkenschap, geen uitsluitingsbeding is maar een vervalbeding, hetgeen inhoudt dat een verzekerde door een bepaalde tekortkoming zijn recht op verzekeringsdekking verliest. Concreet betekent dit dat de verzekeraar zal moeten bewijzen dat er een oorzakelijk verband is tussen het dronken rijden en de schade aan het verzekerde voertuig. Dat causaal verband is niet altijd voorhanden en bovendien vaak moeilijk te bewijzen. Het is immers perfect mogelijk dat het schadegeval heeft plaatsgevonden door een andere reden dan het dronken rijden. Bovendien is het mogelijk dat de verzekerde ondanks het feit dat hij alcohol tot zich heeft genomen, toch nog altijd de (volledige) controle over zijn voertuig had. Let wel, de verzekeraar kan een recht van verhaal (terugvordering van uitbetaalde schadevergoedingen) uitoefenen bij dronken rijden, maar ook hier zal de verzekeraar het causaal verband moeten bewijzen.
